Aksine
Bazı ağaçlar var ki
Şehrin griliğinin ortasında yemyeşil
Mavi sonsuzluğun nefesi
Kumdan insanların son yuvası
Mutsuzluğumda güldüren
Çaresizliğimde umudu var eden
Yalnızlığımı sarmalayan
Sessizliklerde kimsem olan
yeşil bir arkadaş
Sanki hiç üzülmemişim
Hiç kirlenmemişim
Doğduğum kadar saf ve mutluymuşum
Sanki
Tüm ihanetlerden
Kederlerden
Yalan dostluklardan
Çook uzakmışım
Sanki bir yaprakmışım sende
Hiç sonbaharım gelmemiş
Dolular dallarımı kırmamış
Meyvelerim taşlanmamış
İşte ben bunca hüznün içinde
Böyle mutluymuşum
Belli ki senin gölgen aydınlıkmış
Tüm tükenmişliğimi kovarmış
Yeşil yaprakların ne güzel bakarmış
Dallarındaki kuşlar ne güzel cıvıldarmış
Rüzgarın ne de ferahmış
Sen ne güzel bir cennetmişsin
Meğer ruhumun ağacıymışsın
Her kopan parçam yerine
Sen bende kök salmışsın
Diğer gidenlerin aksine...
24.04.2018
Yorumlar
Yorum Gönder