Aksine

Bazı ağaçlar var ki
Şehrin griliğinin ortasında yemyeşil
Mavi sonsuzluğun nefesi
Kumdan insanların son yuvası

Mutsuzluğumda güldüren
Çaresizliğimde umudu var eden
Yalnızlığımı sarmalayan
Sessizliklerde kimsem olan
yeşil bir arkadaş

Sanki hiç üzülmemişim
Hiç kirlenmemişim
Doğduğum kadar saf ve mutluymuşum

Sanki
Tüm ihanetlerden
Kederlerden
Yalan dostluklardan 
Çook uzakmışım

Sanki bir yaprakmışım sende
Hiç sonbaharım gelmemiş
Dolular dallarımı kırmamış
Meyvelerim taşlanmamış

İşte ben bunca hüznün içinde
Böyle mutluymuşum
Belli ki senin gölgen aydınlıkmış 
Tüm tükenmişliğimi kovarmış

Yeşil yaprakların ne güzel bakarmış
Dallarındaki kuşlar ne güzel cıvıldarmış
Rüzgarın ne de ferahmış 
Sen ne güzel bir cennetmişsin

Meğer ruhumun ağacıymışsın
Her kopan parçam yerine 
Sen bende kök salmışsın
Diğer gidenlerin aksine... 

24.04.2018



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dostum'a..

Yama

Tiftik